خب می دانی...
بدبختی از آنجا شروع شد ،
که گفتیم ما منطقی هستیم!...
یکیمان پرسید ...
"منطقی یعنی چه؟"
آن یکی جواب داد :
"یعنی هر بلایی سرت آمد ،
صدایت در نیاید"
این شد ، که یارمان بد کرد
و صدامان در نیامد...
عزیزمان مُرد و صدامان در نیامد...
عشقمان رفت و صدامان در نیامد...
توی خانه...
سرِ خاک...
وسطِ سالنِ فرودگاه امام
به جای اینکه گِل سرمان بگیریم
و خودمان را چنگ بزنیم
و فریاد بکشیم
و شیشه بشکنیم
تا نشکند،نرود،بماند،
هی منطقی رفتار کردیم...
ایستادیم...
بغضمان را قورت دادیم...
و لبخند زدیم...
مثل احمق ها دست تکان دادیم
و گذاشتیم رفتنی ها بروند!
از خانه..
از دنیا...
از دست...

 

حسین_وحدانی